Lurgaia Fundazioa eta Muxikako Udala bertako basoen alde.
Boluntariotza
Laguntza horrekin, Lurgaia Fundazioak Urzelai errekaren inguruan, Undabason, Ibarrurin (Natura 2000 Sarearen barruan) eta Urdaibaiko Biosfera Erreserban duen 7 hektareako lurzatia berreskuratzea erabaki du.
Ohikoa den bezala, urte luzez industria ekoizpenerako gunea zen, kasu honetan pinuak ekoizteko, eta hemendik aurrera kontserbaziorako bakarrik erabiliko da.
Proiektuaren tamaina dela eta, Talaiaren laguntza bilatu dugu, gure zaharberritze-irizpideen ezagutzaile eta jarraitzaile onak baitira: naturaltasun gorena eta tokiko hazia, landareaz hornitu gaituztenak eta aleak landatu eta babesteko lana egin dutenak.
Prozesua
Aurreko jabeak zura moztu eta atera ondoren, zura ateratzeko erabiltzen diren pistak kendu genituen, eta lurrarenjatorrizko profila berreskuratu genuen. Pisten ugaritasuna kalte larria eragiten dio lurzoruari, errekak aldatzen dituztelako eta higadura handia eragiten dutelako. Horrela, zuhaitzen azalera handiagoa berreskuratzen dugu eta paisaiari bere jatorrizko forma itzultzen diogu. Guztira, 1.407 metroko pistak berreskuratu ditugu.
Gainerako lanak medio mekanikoak eta eskuzkoak erabiliz egiten dira, lurrean inpaktu gehiago saihesteko eta eremuan kutsadurarik ez eragiteko.
Mozketen hondarrak lurrean uzten dira. Horrek lanak pixka bat zailtzen ditu, baina merezi du, prozesu osorako balio handiko mantenugaien ekarpena baita.
Gainera, 7 putzu eraiki dira, anfibioak eta, aldi berean, horiekin lotutako beste fauna (hegaztiak, narrastiak, intsektuak, etab.) sar daitezen errazteko.
Ondoren, 25 espezie inguruko zuhaitz eta zuhaixka autoktonoen 1 edo 2 urteko aleak landatu ziren, tokiko jatorriaren bermearekin. Hauek dira landatutako espezieak:
201 astigar arrunta (Acer campestre)
206 haltz (Alnus glutinosa)
100 gurbitz (Arbutus unedo)
400 urki (Betula celtiberica)
99 gaztainondo (Castanea sativa)
147 zuharondo (Cornus sanguinea)
250 urritz (Corylus avellana)
320 elorri zuri (Crataegus monogyna)
81 basaerramu (Eonymus europaeus)
50 pago (Fagus sylvatica)
578 oilakaran (Frangula alnus)
282 lizar arrunt (Fraxinus excelsior)
50 gorosti (Ilex aquifolium)
100 erramu (Laurus nobilis)
100 sagarmin (Malus sylvestris)
176 elorri beltz (Prunus spinosa)
168 gereziondo (Prunus avium)
100 udareondo (Pyrus cordata)
1227 haritz kandudun (Quercus robur)
255 sahats ilun (Salix atrocinerea)
25 ahuntz-sahats (Salix caprea)
103 otsalizar (Sorbus aucuparia)
34 hostazuri (Sorbus aria)
25 hagin (Taxus baccata)
44 ezki hostozabal (Tilia platyphyllos)
Tokiko hazia erabiltzeak zonaldeko aberastasun genetikoa zaintzea eta landareak bertako klimara eta lurzorura hobeto egokitzea bermatzen du, bai eta balizko gaixotasunekiko erresistentzia handiagoa ere.
Sasiak, iratzeak eta beste landaredi aitzindaria lurra kolonizatzen joango dira, zuhaitzak eta zuhaixkak itzala sortzeko gai diren arte. Landaretza honek, hildako zurak bezala, mantenugaien zikloari aberastasuna emango dio eta intsektuak eta hegaztiak erakarriko ditu. Segida ekologikoa da.
Pixkanaka, basoko landaredi tipikoago bati bidea emango zaio, eta oreka bat ezarriko da baso heldu bihurtu arte. Eta hori guztia, hasierako laguntza txiki honekin bakarrik.
Udalerri batzuek beren basoak kontserbatzearen garrantziaz jabetzea oso albiste ona da. Erakundeen laguntzei esker egitea are hobea da. Eta hori garatzeko erakunde kontserbazionistengan konfiantza izatea oso aukera ona da.
Gizarte zibila eta erakunde publikoak, gure ingurune naturalaren etorkizunaren alde lan egiten.
